Wchodzących na stary cmentarz w Lubaniu w bramie wita tabliczka z informacją, że spoczywają tu doczesne szczątki błogosławionej s. Marii Sabiny Anny Thienel. Tabliczka pojawiła się niedawno, na początku czerwca ubiegłego roku. Staraniem m.in. miejscowych samorządowców z Mateuszem Zajdlem, zastępcą burmistrza Lubania, oraz z ks. Krzysztofem Żmigrodzkim, proboszczem wspólnoty pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Jakuba.


W środę 1 marca o godz. 15 przy grobie siostry spotkała się kilkuosobowa grupa mieszkańców miasta, by po raz pierwszy za wstawiennictwem beatyfikowanej modlić się o wiarę dla miasta, pokój dla narodów polskiego i ukraińskiego, o przylgnięcie do Chrystusa. Prośby o pokój są niejako naturalne, jeżeli wspomni się kontekst śmierci błogosławionej s. Sabiny Thienel.


Pod koniec II wojny światowej pracowała w jednym z elżbietańskich domów we Wrocławiu. We wrześniu 1944 roku została ewakuowana do Lubania, do zakonnego Domu św. Antoniego. Po ciężkich i krwawych walkach o miasto 28 lutego 1945 roku do budynku wdarło się ponad stu radzieckich żołnierzy, którzy znaleźli tu tymczasowe zakwaterowanie. Dotychczasowi mieszkańcy zostali stłoczeni w jednym pokoju. Jeszcze tego samego dnia jeden z żołnierzy usiłować wywlec s. Sabinę z pokoju. Jak podawali świadkowie, siostra, trzymając krzyż, głośno prosiła Matkę Bożą, aby ocaliła jej czystość, by mogła umrzeć jako dziewica. Po szarpaninie, jaka się wówczas wywiązała, żołnierz w końcu odstąpił. Następnego dnia (1 marca) około godz. 9 pozwolono wszystkim przetrzymywanym się rozejść, jednak siostry zostały wepchnięte do pokoju. Modląca się s. Sabina została trafiona w pierś kulą wystrzeloną z sąsiedniego pokoju. W wyniku odniesionych ran, po otrzymaniu sakramentu pokuty od ks. Linke, zmarła. Proces beatyfikacyjny zakończył się wyniesieniem na ołtarze jej oraz dziewięciu innych sióstr ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety.