W piątek 14 października, a więc na dwa dni przed liturgicznym wspomnieniem św. Jadwigi Śląskiej, pracownicy Caritas Diecezji Legnickiej licznie stawili się w Centrum Formacji Charytatywnej Dom Słowa na dniu skupienia.

Data nie była przypadkowa, ponieważ wielka śląska święta jest patronką naszej organizacji Caritas.
Na spotkanie zostali zaproszeni wszyscy pracownicy i współpracownicy, ale jak mówi ks. Robert Serafin (dyrektor Caritas), nie wszyscy mogli przyjść.
– Prowadzimy wiele dzieł, w tym związanych z opieką nad chorymi, więc wielu pracowników jest w pracy. Ale zaproszenie otrzymał każdy i wierzę, że są tu wszyscy, którzy mogli przybyć – mówi kapłan. – Dzień skupienia, z modlitwą, rozmowami, możliwością spotkania się po wielu miesiącach, pozwala zatrzymać się na chwilę w natłoku spraw codziennych. Takie zatrzymanie jest okazją do dostrzeżenia, że wszystko co robimy, robimy dla Pana Boga i drugiego człowieka – mówi kapłan.
Caritas Diecezji Legnickiej to z jednej strony parafialne i szkolne koła tej organizacji, które są prowadzone przez całą rzeszę wolontariuszy. Niemniej wiele dzieł wymaga zatrudnienia stałego personelu: od sprzątaczek, przez pracowników biura, po personel medyczny i techniczny. W ramach Caritas funkcjonują przecież chociażby Warsztaty Terapii Zajęciowej, Zakład Aktywizacji Zawodowej, Zakłady Opieki Leczniczej. 
Na spotkaniu obecni byli przedstawiciele wszystkich jednostek organizacyjnych. Wśród nich pani Agata z Zakładu Opieki Leczniczej z Legnicy. Jak skromnie zaznacza, jest „tylko kuchenkową”. – Podaję posiłki pacjentom. Przy takim kontakcie ze schorowaną osobą w naturalny sposób nawiązuje się rozmowa, pytanie o noc, o samopoczucie. Myślę, że są to bardzo ważne sprawy dla tych starszych, bardzo schorowanych osób. Już przywitanie w stylu „dzień dobry, moje aniołki kochane” potrafi przełamać niejeden zły humor. No ale zdarzają się oczywiście sytuacje, w których jedynym wyjściem jest zagryzienie zębów i wyjście na korytarz. Czasem pacjenci potrafią rzucić nieprzyjemną uwagę – ale ja staram się ich rozumieć. Przecież cierpią, chwilami gorzej się czują. O tych naszych pacjentach się myśli. W domu, w czasie wolnym. Bywa, że zastanawiam się, czy jak rano przyjdę, to dany podopieczny, będący często na granicy śmierci, będzie jeszcze żył. Czy będę mogła się z nim pożegnać, powiedzieć kilka dobrych słów, pomodlić się z nim? Dużo pomaga nam fakt, że mamy w pracy kaplicę. Przez wiele lat pracowałam w Niemczech, opiekując się osobami starszymi. Tam nieraz i przez miesiąc nie mogłam pójść w niedzielę do kościoła. A tutaj mogę być codziennie w kaplicy – mówi pani Agata.
Na spotkaniu w Domu Słowa obecne były też pielęgniarki sprawujące opiekę medyczną w bolesławieckich szkołach. Dwie dekady temu, gdy dokonywała się reforma służby zdrowia, pojawiła się groźba utraty zatrudnienia przez wiele pielęgniarek ze szkół w Bolesławcu. Wówczas Caritas Diecezji Legnickiej dał możliwość paniom do kontynuacji pracy i od dwudziestu lat szkolna pielęgniarka w mieście ceramiki kojarzy się w czerwonym sercem. Dlatego, jak mówi pielęgniarka Grażyna Wierzejska, takie spotkanie jest okazją do tworzenia wspólnoty z resztą pracowników Caritas. 
– Caritas to nie tylko pracodawca. Jej idea, zadania, sposób niesienia pomocy wpisują się w sposób postrzegania przeze mnie pracy pielęgniarki szkolnej. Nie jest to bowiem tylko i wyłącznie przyklejenie plasterka na zadrapanie bądź zważenie uczniów. To coś więcej. Nasza obecność wśród nich jest często okazją do przyjścia do nas, rozmów o sprawach, które ich niepokoją. Często jesteśmy od tego, by wspomóc naukę kultury zdrowia. Ale spotykały mnie takie sytuacje, gdy nastawiony nieprzyjaźnie do Kościoła rodzic miał opory, by podpisać zgodę na opiekę medyczną nad dzieckiem w szkole sprawowaną przez Caritas. Jednak kontakt z nami, stwierdzenie: „a jeżeli to pani, to się zgodzę”, jest też okazją do pokazania, że Kościół ma różne oblicza – mówi pielęgniarka.