We wtorek 1 marca w Legnickiej Bibliotece Publicznej przy ul. Piastowskiej odbyło się spotkanie z Piotrem Lipińskim. Rozmowę z reporterem prowadziła Anna Gątowska, dyrektor LBP, która pytała gościa m.in. o powód szczególnego zainteresowania tym okresem. – Wciąż zadaję sobie pytanie. W szkole nie znosiłem historii, chyba nie miałem dobrych nauczycieli. W książkach natomiast dominowały daty, a nie zachodzące procesy i uczestniczący w nich ludzie – opowiadał pan Piotr, który swoją przygodę z dziennikarstwem zaczął w latach 90. − To były normalne tematy społeczne. Pewnego dnia jednak zaproponowano mi reportaż o Adamie Humerze – opowiadał.

Osoba, z którą miał rozmawiać, w czasach stalinizmu pełniła funkcję wicedyrektora departamentu śledczego Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. W 1992 roku mężczyznę aresztowano i oskarżono o zbrodnie stalinowskie. − Kiedy siedział w areszcie na warszawskim Mokotowie – swoją drogą to było to samo miejsce, w którym wcześniej pracował – udało mi się go nakłonić do kilku spotkań – opowiadał pan Piotr.

− Kiedy w latach 80. kończyłem liceum, komuniści kojarzyli mi się głównie z konformistami, których mało obchodziła idea. Chcieli się ustawić w życiu. On był jednak zupełnie inny. To był tzw. zabetonowany komunista. Miałem wtedy 25, on 75 lat. Przez te kilka godzin ani razu nie zdarzyło się nam mieć takiego samego zdania na jakikolwiek temat – opowiada redaktor, który wspominał, że Humer już na początku rozmowy zaznaczył, że nazywanie go „komunistą” czy „ubekiem” to dla niego komplementy.

− Gdy chodziłem do ich mieszkań, to najpierw się ich bałem, kojarzyli mi się bowiem z aparatem represji – wspomina spotkania z innymi zbrodniarzami. − To byli jednak starzy ludzie, którzy woleli raczej opowiadać o wrzodach żołądka niż o tym, co się wtedy działo − wspominał karykaturalne spotkania dziennikarz.

Piotr Lipiński jest reportem historycznym, laureatem wielu nagród oraz autorem m.in. książek: „Bicia nie trzeba było ich uczyć. Proces Humera i oficerów śledczych Urzędu Bezpieczeństwa” czy „Kroków siedem do końca. Ubecka prowokacja, która zniszczyła podziemie”.