Odpusty w tym miejscu są dwa – jeden 14 września, gdy wspomina się pierwsze i starsze wezwanie świątyni parafialnej, czyli Podwyższenia Krzyża Świętego. Drugi przypada 16 października, czyli w liturgiczne święto św. Jadwigi Śląskiej. Na ten drugi świąteczny dzień zaplanowano wielkie dziękczynne „Te Deum” z okazji 5. rocznicy podniesienia tej świątyni do rangi bazyliki. Odbyło się to 15 czerwca 2014 roku, gdy w obecności licznych gości kanclerz ks. Józef Lisowski odczytał dokument Stolicy Apostolskiej o nadaniu kościołowi w Legnickim Polu tytułu bazyliki mniejszej.

Uroczystość tę poprzedziła prośba proboszcza parafii do biskupa miejsca. Następnie opinię wydała Konferencja Episkopatu popierająca pomysł − prośba trafiła wówczas do Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w Rzymie. Sprawę zakończyła pomyślna decyzja papieża.

Ranga bazyliki mniejszej wiąże się z uznaniem rangi danej świątyni dla regionalnego kultu religijnego. Przywilejem bazylik jest uzyskanie odpustu zupełnego w czasie ich nawiedzenia w uroczystość Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca), święto tytułu, odpustu Porcjunkuli (2 sierpnia). Odpust uzyskuje się też jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania, pod zwykłymi warunkami: stan łaski uświęcającej, pragnienie pełnego nawrócenia, udział we Mszy św. z przyjęciem Komunii św., odmówienie w intencjach Ojca Świętego modlitw „Wierzę w Boga”, „Ojcze nasz”, „Zdrowaś, Maryjo” i „Chwała Ojcu”.

− Warto zadać sobie pytania, skąd wzięło się piękno tej świątyni? Dlaczego nasi przodkowie zapragnęli właśnie w ten sposób ukazywać dobroć i miłość Boga? Można remontować, dbać o takie kościoły dla samego remontu. Można też, i to właśnie podkreślił tytuł bazyliki mniejszej, przybywać do tego miejsca i zadawać sobie ważne pytania o jego historię i odniesienie do wieczności. – mówi ks. Włodzimierz Gucwa, proboszcz miejsca. Kapłan podkreśla, że kult Boga w tym miejscu związany jest z bitwą z Tatarami i obroną chrześcijaństwa przez księcia Henryka II Pobożnego, który tutaj poległ. Jego matka, obecnie współpatronka bazyliki, czyli św. Jadwiga, na miejscu znalezienia ciała syna ufundowała kościół i sprowadziła zakonników. Od tego czasu kolejne pokolenia mogą sobie przypominać, że jest dla kogo żyć i umierać.