Stoi on na placu Słowiańskim, centralnym placu miasta, od 1951 roku. Wówczas plac nosił imię Józefa Stalina. Pomnik z okna swojego gabinetu widzi prezydent miasta. Rzeźba przestawia „żołnierza radzieckiego ściskającego dłoń żołnierza polskiego, przekazując mu niepodległość państwa polskiego.

Żołnierz polski, który od Lenino do Berlina walczył ramię przy ramieniu z żołnierzem radzieckim, składa mu wdzięczność i wyrazy przyjaźni” – pisał autor Józef Gazy. Przed pomnikiem przez cały okres PRL odbywały się uroczystości ku czci przyjaźni polsko-radzieckiej. Niestety, aż do teraz, czyli do decyzji Pawła Hreniaka, wojewody dolnośląskiego, nie było w mieście siły politycznej, która byłaby w stanie rozwiązać problem pomnika. Od ponad 30 lat wszystkie prawicowe ugrupowania domagały się usunięcia przedmiotu upamiętniającego istnienie „Małej Moskwy”, czyli siedziby Północnej Grupy Wojsk Radzieckich. Radni co prawda uchwalili odpowiednia uchwałę zobowiązującą włodarza miasta do podjęcia działań, jednak nie dało to efektu. Ustawa dekomunizacyjna dała jednak taką możliwość wojewodzie. Wiadomo już, że ostatecznie pomnik trafi do Muzeum Miedzi. – Wojewoda dolnośląski jako miejsce lokalizacji pomnika wskazał muzeum. Prace rozbiórkowe, zgodnie ze znowelizowaną ustawą, będą zrealizowane do końca marca – mówi Arkadiusz Rodak, rzecznik prezydenta miasta. Monument stanie zaledwie 200 m od obecnego usytuowania, po drugiej stronie Rynku, w muzealnym lapidarium. Gdzieś pomiędzy rzeźbami barokowymi a fragmentami odkopanych budowli. Prezydent Tadeusz Krzakowski pierwotnie chciał pomnik przenieść na cmentarz wojenny żołnierzy radzieckich. Nie zgodził się na to wojewoda. Rozważano też użyczenie monumentu osobie prywatnej. Problem rozwiązało pismo wojewody Pawła Hreniaka, w którym jasno stwierdził, że pomnik powinien pełnić funkcje muzealnicze.