Odbywa się wówczas Valdštejnské slavnosti – święto Wallensteina, który pochodził z Czech i żył w latach 1583–1634. Był wszechstronnie wykształcony, studiował m.in. na uniwersytetach w Padwie i Bolonii. Wcześniej uczył się w gimnazjum łacińskim w dolnośląskiej Złotoryi.

Dwudniową imprezę na jego cześć wznowiono w 1994 r. Przez dwa dni miasteczko nad Smedą tętni życiem dzięki rzemieślniczemu jarmarkowi. Nie brakuje tańców z flagami, śpiewów, kuglarzy czy korowodu z pochodniami przechodzącego przez miasto. W kościele dekanalnym pw. Znalezienia Krzyża Świętego odbywa się niedzielna Msza św. Kulminacyjny punkt obchodów święta stanowi zawsze bitwa wojsk wojewody Albrechta Wallensteina, wodza i polityka, pana na frydlanckim zamku, z wojskami szwedzkimi. Nawiązuje do wydarzeń wojny trzydziestoletniej, jaka na tych ziemiach toczyła się w XVII w.

Wallenstein po serii sukcesów militarnych w latach 1622–1625 stał się księciem Fryndlantu, nowych, aż 64 posiadłości w północnych Czechach. Później był księciem w Żaganiu, a nawet Meklemburgii. Był najbogatszym człowiekiem w kraju, a posiadanie własnego księstwa niezwykle umocniło jego pozycję w cesarstwie. Na stolicę swojego księstwa wyznaczył Jičin, który rozbudował i do którego sprowadził jezuitów. Wallenstein coraz częściej krytykował cesarza i jego decyzje, marzył mu się tron cesarski. Ferdynand II nie mógł tolerować jego pychy i zarozumialstwa, drażniło go też bogactwo Wallensteina. Postanowił więc go wyeliminować, co zresztą było mu na rękę, bo był też jego dłużnikiem.

Książę Albrecht Wallenstein został oskarżony o zdradę stanu i 25 lutego 1634 r. z rozkazu cesarza brutalnie zamordowany w Chebie, w domu tamtejszego burmistrza. Wallenstein jest bohaterem m.in. dramatu Friedricha Schillera („Trylogia o Wallensteinie i wojnie trzydziestoletniej”) czy poematu symfonicznego Bedřicha Smetany „Obóz Wallensteina”.