Augsburg, Bukowina i górale
Górale z pogórza Izerskiego tak naprawdę pochodzą z Bukowiny. Choć, to nie tak… Tak naprawdę pochodzą z Beskidów. Chociaż do nas przyjechali dokładnie znad granicy dzisiejszej Ukrainy i Rumunii.
Wśród przesiedlonych ze Wschodnich Kresów II RP znaleźli się górale czadeccy z Bukowiny. Była to bardzo liczna grupa mieszkańców terenów dzisiejszego pogranicza ukraińsko-rumuńskiego. Górale czadeccy osiedlili się tam za namową carskich urzędników jeszcze za Cesarstwa Austro-Węgierskiego. Skuszeni darmową ziemią wyemigrowali z polskich Beskidów. Wiedli tam spokojny żywot aż do zakończenia II wojny światowej. Wówczas z rozkazu Stalina Sowieci zaczęli wywozić stamtąd poszczególne grupy etniczne. Podobny los spotkał więc Polaków, Niemców, Rumunów, Ormian czy Węgrów. Polskich górali los rzucił m.in. w okolice Lubania, Uniegoszczy, Pisarzowic, Żagania i Piły.
Losy byłych mieszkańców Bukowiny są mało znane Dolnoślązakom. Dlatego Muzeum Regionalne w Lubaniu i Fundacja Bukowińska „Bratnia Pomoc” zapraszają na wystawę „Przesiedlenia”, zorganizowaną przez Instytut Bukowiński Uniwersytetu w Augsburgu.
W piątek 7 października odprawiona została Eucharystia w intencji Bukowińczyków. Następnie zebrani na jubileuszu 20. lecia fundacji Echo Bukowiny z Lubania udali się do Muzeum Regionalnego, gdzie oficjalnie otwarto wystawę. Można ją oglądać do 7 października.
Fundacja Echo Bukowiny skupia Bukowińczyków oraz ich rodziny żyjące w okolicach Lubania, Uniegoszczy i Pisarzowic. Stara się zbierać oraz kultywować tradycję górali czadeckich z Bukowiny. Jest to organizacja, która od początku istnienia niesie pomoc Polakom oraz katolikom żyjącym na Bukowinie. Od lat w Lubaniu funkcjonuje zespół muzyczny wykonujący bukowińskie melodie. Jest organizowany festiwal kolędowy oraz inne spotkania poświęcone pamięci tamtych terenów.
Partnerem najnowszej wystawy lubańskiego muzeum jest Instytut Bukowiński z Uniwersytetu z Augsburg. Tam po II wojnie światowej trafili Bukowińczycy pochodzenia niemieckiego. Udało im się utworzyć jednostkę badawczą pielęgnującą pamięć o wielokulturowości „Szwajcarii Wschodu”. Instytut realizuje też szereg projektów niezwiązanych z Bukowiną, lecz sprzyjających przemianom demokratycznym i reorganizacji systemów politycznych w Rosji, Polsce, Czechach, na Ukrainie i Węgrzech.
Warto zajrzeć na stronię internetową instytutu https://www.uni-augsburg.de/de/institute/bukowina. Strona posiada wiele odnośników do materiałów, publikacji i literatury, odnoszących się do problematyki mniejszości w Europie Centralnej, których analiza może przyczynić się do zrozumienia procesów zachodzących w społeczeństwach krajów postkomunistycznych.
