W piątek 30 października przypadnie 210. rocznica podpisania przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III edyktu o kasacji katolickich zakonów na Śląsku. Przyczyn, które doprowadziły do tej tragicznej dla Kościoła decyzji, było wiele. Żadna z nich jednak nie usprawiedliwiała odbierania majątku ani tym bardziej bezpośredniej likwidacji zgromadzeń zakonnych na Śląsku.

Zmiany te przypadły na czas głębokich przemian gospodarczych oraz politycznych w całej Europie. Panowały idee oświeceniowe, państwa świeckiego. Przetestowała je Francja w ramach rewolucji, Austria (wprawdzie katolicka) w reformach józefińskich (m.in. kasaty zakonów) czy Rosja w absolutyzmie carów, kiedy to uderzenia w zakony były formą represji na poddanych narodowości polskiej. We Francji już w 1790 roku uchwała Zgromadzenia Narodowego głosiła, że uznaje za sprzeczne z zasadą wolności człowieka, a zatem nieważne, uroczyste śluby zakonne, i skasowała wszystkie zakony, w których śluby takie były składane.