W środę 15 marca w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bolesławcu odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłej kilka dni temu siostry Magdaleny Karaban ze Zgromadzenia Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa. Eucharystii pogrzebowej przewodniczył proboszcz ks. prałat Stanisław Kusik, a koncelebrowało ją liczne grono kapłanów, którzy znali zmarłą.

Tłumnie przybyli bolesławianie, którzy cenili s. Magdalenę za jej ciepły uśmiech i dobre serce, jakie dawała innym w ciągu kilkudziesięciu lat posługi.

Ksiądz Paweł Cembrowicz, kapłan pochodzący z miasta ceramiki, obecnie będący proboszczem katedry we Wrocławiu, wygłosił homilię o pięknej służbie s. Magdaleny. – Dbała o swoje zgromadzenie także w wymiarze historycznym. W domu macierzystym stworzyła muzeum, które opowiada o początkach i pierwszych dniach zgromadzenia w powojennej Polsce. Dobrze, że siostry potrafiły rozumieć i odpowiedzieć na te natchnienia, które rodziły się w sercu siostry Magdaleny. Dziś wiemy, że dla Bolesławca, dla nas, którzy stąd pochodzimy, te miejsca, takie jak dom macierzysty sióstr, są szczególnymi przestrzeniami duchowości i kultury w naszym kochanym mieście i całym regionie. Siostra miała niezwykłe talenty. Organizowała m.in. przedstawienia teatralne głoszące chwałę Przenajświętszej Krwi Chrystusa czy też o założycielach zgromadzenia sióstr adoratorek – wyliczał kapłan.

Przedstawicielka sióstr odczytała m.in. list od matki generalnej, a także od bośniackiego biskupa Banja Luki Franjo Komaricy. Hierarcha wspominał w nim wielką miłość zmarłej zakonnicy do parafii Gumjera w Bośni, gdzie siostra przyszła na świat i przeżyła pierwsze lata swojego życia. Tam też wracała po latach, a z tego narodziła się współpraca przy procesie beatyfikacyjnym sługi Bożego ks. Antoniego Dujlovicia.

Siostra Magdalena Karaban wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa w 1956 roku. Sześć lat później złożyła w nim śluby wieczyste. Pracowała m.in. w Bolesławcu, Zgorzelcu, Warszawie. Przez 11 lat mieszkała i pracowała w domu generalnym zgromadzenia w Rzymie. Po roku 2000 na stałe zamieszkała w Bolesławcu. Tutaj utworzyła muzeum poświęcone założycielce zgromadzenia św. Marii de Mattias. Po kilku latach, wraz z rozwojem swojego zaangażowania w historyczne badanie dziejów Polaków w Gumjerze, współtworzyła w Ocicach izbę pamięci poświęconą słudze Bożemu ks. Antoniemu Dujloviciowi.

Po Eucharystii ciało zmarłej zostało złożone na bolesławieckim cmentarzu.