Jeden więcej
W najbliższą niedzielę odbędą się prymicje zakonnika z Czarnego Boru.
Ksiądz Krzysztof Stąpor MIC, przynależący do Zgromadzenia Księży Marianów, a pochodzący z diecezji legnickiej, z parafii pw. Najświętszego Serca w Czarnym Borze, w sobotę 14 maja, w święto św. Macieja Apostoła, otrzymał święcenia prezbiteratu w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej, z rąk biskupa Leszka Leszkiewicza, biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej.
W najbliższą niedzielę tj. 22 maja o godz 12 w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czarnym Borze rozpocznie się Eucharystia zwana prymicyjną.
Kapłan pochodzi z tej parafii. Przed laty należał m.in. do Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Legnickiej, którego był prezesem Zarządu Diecezjalnego.
Motto na obrazku
Są słowa: Posyłam was jak owce między wilki... aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi (Łk 10, 3; Iz 49, 6e-f). Słowa te nawiązują do programu głoszenia Słowa Bożego, przypomnianego przez papieża Franciszka w adhortacji Evangelii gaudium, w której zachęca, aby być w stanie misji, aby wyjść z własnej wygody i zdobycia się na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii (20). By głosić Ewangelię tym, którzy nie znają Jezusa Chrystusa lub zawsze Go odrzucali (14). Owo głoszenie będzie się wiązało z trudem, cierpieniem, ale radość powodowana doświadczeniem obecności Jezusa w sercu tak zachwyca człowieka, iż jest gotowy do odważnego wyjścia do świata spragnionego radości Ewangelii, mimo ryzyka odrzucenia, wyśmiana, pogardy.
Praca magisterska
Neoprezbiter w obecnym roku akademickim ukończył studia z teologii na KUL, wieńcząc je pracą magisterską z zakresu patrologii, w której podjął się rozważań na temat Sacramentum Eucharistiae w dziełach św. Grzegorza Wielkiego. Zamierzeniem postawionym z pracy było odkrycie, w jaki sposób papież, benedyktyn, uchodzący za wielkiego duszpasterza swoich czasów – łączący ducha głębokiej kontemplacji z czynnym zaangażowaniem na rzecz umacniania Kościoła i szeroko zakrojonej działalności na rzecz potrzebujących, ubogich – żył mocą Eucharystii, jak ją kontemplował i w jaki sposób ukazywał wiernym wielkość i doniosłość tego Sakramentu dla ich życia duchowego i cielesnego zarazem. W jednym z dzieł podawał obraz, iż podczas każdej Eucharystii w sposób realny, choć nie widoczny dla oczu wiernych, przy ołtarzu podczas zamiany chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, zgromadzone są wszystkie zastępy aniołów i świętych wychwalających Boga.
Co będzie stanowiło największą radość z kapłańskiej posługi?
Pokorne sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania przepojonego postawą miłosiernej łagodności z jednoczesnym stanowczym opowiadaniem się za Bożymi Przykazaniami. A także sprawowanie Eucharystii i głoszenie Ewangelii szczególnie tam, gdzie jest największa potrzeba, wśród tych dzieci Boga, które są najbardziej spragnione doświadczenia Jego miłości i radości płynącej z przyjaźni z Nim – tak jak to czynił czcigodny Założyciel Zgromadzenia bł. o. Stanisław Papczyński, którego kanonizacja odbędzie się już niebawem (5 VI) na placu św. Piotra w Rzymie.
