Śmierć przyszła do kościoła

„Ks. Józef Aleksandrowicz, proboszcz w Zabłotcach na Wołyniu – zamordowany podczas sprawowania porannej Mszy św.”. „Ks. Karol Baran z Korytnicy – uprowadzony do lasu, przerżnięty piłą w korycie, pomiędzy dwiema deskami”. „Wyciągnięty z plebanii, wrzucony do studni i przysypany kamieniami i ziemią”. Krótki opis, daty śmierci, czasami brak daty… Nazwisk na liście jest prawie 180. Pan Alfred ma je posegregowane województwami: wołyńskie, lwowskie, stanisławowskie, tarnopolskie, poleskie, a nawet lubelskie. Wśród zamordowanych księży i zakonnic są też ofiary współpracy ukraińsko-niemieckiej i późniejszej, ukraińsko-sowieckiej. – Wielu z nich mogłoby uniknąć śmierci. Wystarczyło, żeby wyrzekli się wiary i polskości. Część z księży zginęła, walcząc z bronią w ręku przeciwko banderowcom. Większość jednak poniosła śmierć w kościołach, do końca stojąc przy swoim ludzie. Dlatego są godni upamiętnienia. Ten pomnik im się należy – uważa Alfred Janicki.

Zostaję przy swoim

To może się panu Alfredowi udać. Nie tylko dlatego, że plan jest gruntownie przemyślany i ma poparcie lokalnych środowisk i miejscowego proboszcza. Także dlatego, że Janicki ma doświadczenie w tego typu inicjatywach. Minimuzeum Polaków wypędzonych z Kresów, pomnik z krzyżem papieskim w Węglińcu, tablica pomordowanym, która stanęła w Czerwonej Wodzie, czy obelisk z tablicą w Ruszowie – to tylko kilka z inicjatyw, które udało mu się zorganizować. Teraz idea żywego pomnika dla księży pomordowanych i zamęczonych na Kresach II Rzeczypospolitej powoli nabiera rumieńców. Na kanwie pomysłu Alfreda Janickiego pojawiły się nawet projekty, aby działkę z drzewami pamięci zamienić na szpaler drzew towarzyszący drodze krzyżowej, którą wraz z niemieckim partnerem planuje wykonać gmina. Choć taka idea pojedna- nia poprzez modlitwę podoba się Janickiemu, to obstaje on przy swoim pomyśle. – Taki las przetrwa całe wieki, przeżyje każ- dy pomnik z kamienia i spiżu – mówi i dodaje: – Mam już nawet hasło dla tego projektu: „Niech polskie knieje szumią ku ich pamięci”.