Nad jednakowymi, grunwaldzkimi krzyżami góruje pomnik Orła Piastowskiego, dłuta Józefa Potępy z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Odsłonięto go 6 maja 1978 roku. Stylistyką nawiązuje do sylwetki wojskowego orła i symbolizuje ptaka siadającego na słupie granicznym, patrzącego dumnie na Zachód.

Na cmentarzu pochowano prawie 3,5 tys. poległych żołnierzy polskich, którzy zginęli wiosną 1945 r. w czasie forsowania Nysy Łużyckiej, w drodze na Drezno i pod czeski Melnik.

Wg Ryszarda Leparowskiego ze Stowarzyszenia Społeczny Komitet Ochrony Miejsc Pamięci Narodowej, wśród poległych byli Polacy różnych opcji politycznych.

– To, że mieli na sobie mundury II Armii Wojska Polskiego nie oznaczało, że byli zdeklarowanymi komunistami – zastrzega. – W tym pochodzie na Berlin szli obok siebie i komuniści, i AK-owcy i AL-owcy, wierzący i ateiści. Nikt wtedy nie pytał, pod jakim orłem idzie bić Niemca – z koroną czy bez – podkreśla Leparowski.

Żołnierze i oficerowie pochowani są w identycznych mogiłach oznaczonych betonowymi krzyżami grunwaldzkimi. Na cmentarzu pochowano (według stopni wojskowych): 1 podpułkownika Nikifora Jaśkiewicza, 7 majorów, 24 kapitanów, 43 poruczników, 195 podporuczników, 98 chorążych, 7 podchorążych (w czasie wojny zaliczano ich do oficerów). Pozostali to podoficerowie i szeregowcy. Spoczywa tu także sześć kobiet-żołnierzy (sanitariuszki i telefonistki).