Od kilku dni jest Ksiądz rektorem seminarium. Czy przychodząc kilkanaście lat temu do seminarium, myślał Ksiądz, że kiedy obejmie tę funkcję?

Ks. dr Piotr Kot: Po tym, jak bp Stefan Cichy przekazał mi decyzję, że chce, bym przewodził wspólnocie seminaryjnej, wziąłem do rąk notatki z moich pierwszych dni w seminarium, a było to 18 lat temu. Zanotowałem wtedy m.in. słowa krótkiej modlitwy: „Boże, kieruj mną tak, abym mógł jak największej liczbie dusz wskazać drogę do Ciebie”. Muszę się przyznać, że to pragnienie towarzyszy mi nieustannie od tamtego czasu. Ono też pozwala mi zachować wewnętrzną świeżość oraz wolność. Staram się nie planować sobie przyszłości, bo to grozi katastrofą duchową, ponieważ ogranicza wolę Bożą. Gdyby apostołowie kurczowo trzymali się planów na życie, które nosili w sobie, zanim poznali Jezusa, to dzisiaj wielu ludzi żyłoby w ciemności i pustce. Ewangelia wymaga odwagi i dyspozycyjności. W tym duchu staram się od początku kształtować swoje życie kapłańskie. Tak też postrzegałem swoją przyszłość przed laty, gdy formowałem się w seminarium. Wtedy największym moim pragnieniem było stanąć przy ołtarzu „in persona Christi”. Tak jest do dzisiaj.